ستۀ ضروریه

دومین اصل مهم سلامتی از نگاه طب سنتی خوردن و آشامیدن است. نیاز انسان به غذا خوردن غیر قابل انکار است و هیچ قرص و دوایی جایگزین غذا نشده و نمی‌شود؛ غذا قبل از دارو و سایر مواد به اندام ها می‌رسد و زود تر جذب بدن می شود. بدن انسان از اخلاطی چون صفرا، سودا، دم و بلغم تشکیل شده است؛ این‌‌ها در حال تبدیل و تغییر و تحلیل هستند و انسان برای بقا نیاز به جایگزینی این مواد تحلیل رفته دارد و ضروریست که این جایگزینی همراه با اعتدال، متناسب با مزاج، سن، بیماری، شغل، نیاز بدن و فصول سال باشد. در طب سنتی به مزاج، خواص و میزان دوا بودن و غذا بودن غذاها و نوشیدنی‌ها، نحوه صرف و طبخ غذاها و ظروف مناسب طبخ ، رفتارهای درست قبل، حین و بعد از غذا توجه شده و توصیه های دقیقی برای آن‌ها ذکر شده است.  از توصیه‌های مهم در این مورد این است که از خوردن غذاهای ناسازگار با یکدیگر، پرخوری، برهم خوری، ریزه خواری، تحرک و هیجان، حین و پس از غذا، استحمام و خوابیدن با شکم پر، پرهیز شود؛ وقتی که گرسنگی واقعی در فرد ایجاد نشده غذا نخورد و تا قبل از سیری کامل دست از خوردن بکشد.